Ficoll 400 پلیمر بسیار شاخه ای است که توسط کوپلیمر شدن ساکارز و اپی کلروهیدرین تشکیل شده است. Ficoll 400 کاملاً غیر یونی است. به دلیل فراوانی گروه های هیدروکسیل ، Ficoll 400 بسیار آبگریز و بسیار محلول در آب است. رایج ترین کاربرد Ficoll 400 به عنوان یک ماده گرادیان چگالی برای جداسازی و جداسازی سلول های یوکاریوتی ، اندامک ها و سلول های باکتریایی است. تراکم تا 1.2 گرم در میلی لیتر می تواند حاصل شود. همچنین در انواع کاربردهای دیگر نیز مورد استفاده قرار گرفته است.
به دلیل وزن مولکولی بالا و محتوای کم مواد قابل تشخیص ، فیکول نسبت به ساکارز از نفوذپذیری بسیار کمتری نسبت به غشای سلولی برخوردار است. بنابراین انتظار می رود سلولها در شیب فیکول با چگالی کمتر از شیب ساکارز جمع شوند. به دلیل نفوذپذیری غشاء کم و فشار اسمزی کم ، جداسازی در فیکل به طور معمول منجر به حفظ بهتر عملکرد سلول و مورفولوژی می شود
Ficoll 400 را می توان برای سانتریفیوژ شیب در انواع روتورهای سانتریفیوژ و برای جداسازی در وزن واحد استفاده کرد. برای سانتریفیوژ ، هر دو شیب ناپیوسته و مداوم امکان پذیر است. شیب ناپیوسته دو مزیت اصلی را ارائه می دهد: اول ، تغییرات ناگهانی در تراکم Ficoll 400 بدان معنی است که سلولهای جدا شده در باند های تیز در رابط بین لایه های تراکم های مختلف یافت می شوند. این کار امکان حذف آسان نمونه با پیپت را فراهم می کند. دوم ، سلولهایی که اختلاف زیادی در چگالی دارند می توانند به راحتی با دو لایه چگالی جدا شوند. این امر با انتخاب چگالی هایی که مانع از ورود یک یا چند نوع سلول به مرحله پایین می شوند ، انجام می گیرد و این نوع سلول ها را در رابط قرار می دهند.
ذر زمان اوایل تحقیقات برای درمان دیابت با پیوند ، از فیكول در تلاش برای جدا كردن جزایر لانگرهانس از آنزیم (كلاژناز) بافت پانكراس انسانی استفاده شده است. این تئوری این بود که جزایر لانگرهانس جدا شده پس از آن می توانند برای پیوند در بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 استفاده شوند. در عمل ، استفاده از Ficoll منجر به مشکل در تهیه كافی كامل جزایرلانگرهانس ، با بازیابی كافی جزایر لانگرهامس از بافت اصلی ، برای پیوند جزایر لانگرهانس ایمن و مؤثر در انسان شد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.